Msze Święte i nabożeństwa
MSZE ŚWIĘTE:
dzień powszedni: 7.00 18.00 (czas letni), 17.00 (czas zimowy)
W każdą niedzielę o godz. 7.00 jest różaniec
Przed każdą Mszą św. przed Cudownym Panem Jezusem jest odmawiana Koronka do Bożego Miłosierdzia, oraz w niedzielę o godz. 11.40 ., a po nim wypominki za wiernych zmarłych.
NOWENNA DO PANA JEZUSA KONAJĄCEGO
Nowenna do Pana Jezusa Konającego odprawiana jest w każdy piątek w ciągu roku. Rozpoczyna się Koronką do Bożego Miłosierdzia, następnie odprawiamy Drogę Krzyżową i Mszę świętą w intencjach próśb i podziękowań kierowanych do Pana Jezusa Konającego oraz w intencjach ofiarodawców i fundatorów. Po Nowennie ma miejsce ucałowanie relikwii Drzewa Krzyża Świętego i uroczyste zasłonięcie Pana Jezusa Konającego
SIEDEM SŁÓW PANA JEZUSA Z KRZYŻA
Droga Krzyżowa w Sanktuarium Pana Jezusa Ukrzyżowanego
w Pacanowie
Rozważanie wstępne
Dzieci wsłuchują się uważnie i z miłością w ostatnie słowa umierających rodziców. Narody zapamiętują ostatnie słowa swoich bohaterów. My, chrześcijanie ze szczególną czcią i miłością przechowujemy słowa Chrystusa wypowiedziane na Krzyżu. Ostatnie siedem słów zapisali dwaj Ewangeliści:
Św. Jan, umiłowany uczeń Chrystusa, który jako jedyny z Apostołów trwał pod Krzyżem. Możemy mu wierzyć, że zapamiętał te słowa i przekazał dokładnie.
I Św. Łukasz, którego wprawdzie nie było pod krzyżem, ale w swojej Ewangelii zebrał i zweryfikował świadectwa o Jezusie.
W tym Sanktuarium, które jako parafia trwa od dziewięciu wieków, a od kilkuset lat czczony jest tu wizerunek Chrystusa Ukrzyżowanego, ostatnie słowa Jezusa powinny do nas szczególnie przemówić. W tej Drodze Krzyżowej dziękujemy Jezusowi za Jego miłość do końca. Dziękujemy za całą bogatą historię tej parafii i tego sanktuarium. Dziękujemy za powołania kapłańskie i zakonne, a także za siostry Kanoniczki Ducha Świętego, które ubogacają to miejsce swoją modlitwą oraz posługą apostolską, zwłaszcza wśród dzieci. Przepraszamy za wszelkie marnotrawstwo owoców Chrystusowej męki, a więc za każdy grzech.
Stacja I
„Ojcze przebacz im, bo nie wiedza, co czynią”
(Łk 23, 34)
Pod adresem prześladowców i krzywdzicieli padają bardzo często słowa złe, pełne agresji, nienawiści i chęci zemsty. W Starym Testamencie, nawet w psalmach znajdziemy modlitwy Narodu wybranego o karę Bożą dla tych, którzy ten naród krzywdzą. Kiedy przed kilkudziesięciu laty biskupi polscy zwrócili się do biskupów niemieckich ze słowami: „Przebaczamy i prosimy o przebaczenie”, wywołało to ogromną burzę i wielkie ataki na Kościół ze strony władz ówczesnej Polski. Potrzebne więc są nam słowa Chrystusa, w których modli się o przebaczenie dla swoich prześladowców: „Ojcze przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią” (Łk 23, 34). Jeśli naprawdę chcemy być uczniami Chrystusa musimy powtarzać te słowa nawet wtedy, gdy nasza ludzka natura, nasze poczucie krzywdy i czysto ludzkie poczucie sprawiedliwości będzie się przeciwko temu buntowało.
Nowy Testament tym różni się od Starego Testamentu, a uczeń Chrystusa tym różni się od człowieka tego świata, że kocha nieprzyjaciół i potrafi przebaczać.
Za wszystkie przejawy nienawiści, zemsty i odwetu w życiu społecznym, parafialnym, rodzinnym – przepraszamy Cię Jezu!
Stacja II
„Zaprawdę powiadam ci, dziś jeszcze będziesz ze Mną w raju”
(Łk 23,43)
Dobry łotr poznał czas nawiedzenia swego. Wyczuł, że spotkanie z tym dziwnym skazańcem, który nie złorzeczy, a modli się za prześladowców, jest dla niego szansą, której nie może zmarnować. Dlatego prosi Chrystusa, aby wspomniał nim, gdy będzie w raju. I natychmiast otrzymuje odpowiedź: „Zaprawdę powiadam ci, dziś jeszcze będziesz ze Mną w raju” (Łk 23,43).
Dla każdego z nas szansą na otrzymanie Bożego Miłosierdzia jest Sakrament Pokuty i każdy konfesjonał. Iluż w tej parafii, w tym sanktuarium udzielono sakramentalnych rozgrzeszeń. A każde z nich było owocem męki Chrystusa. Módlmy się za grzeszników zatwardziałych, którzy świadomie odrzucają Boże Miłosierdzie, aby nie umierali w swej zatwardziałości. Módlmy się za ludzi opanowanych przez nałogi: nieczystości, alkoholizmu, narkomanii. Aby pamiętali, że z mocą Chrystusa mogą się wyzwolić.
Za tych wszystkich, którzy stracili ufność w Boże Miłosierdzie – prosimy Cię Jezu!
Stacja III
„Niewiasto, oto syn Twój”
(J 19, 26b)
Matka Najświętsza i Święty Jan to dwie największe ziemskie miłości Chrystusa. Matka i umiłowany uczeń. Jezus odejdzie do nieba. A teraz zanim odda ducha Ojcu chce przekazać ludziom to, co ma najcenniejszego: swoją Matkę umiłowanemu uczniowi. Nie tylko dlatego, aby on się Nią opiekował i aby był spadkobiercą Jej miłości do Jezusa, ale dlatego, aby Ona mogła swoją macierzyńską miłość przelać na tego, którego Jej Syn tak umiłował. Ale nie chodzi o jednego Jana. Maryja jest Matką kapłanów. Każdy kapłan ma obowiązek Ją kochać i każdy kapłan ma prawo do Jej miłości.
Módlmy się za kapłanów, którzy w tej parafii, w tym kościele, w tym sanktuarium pracowali w ciągu wieków. Niech Maryja wyprasza im łaskę zbawienia.
Módlmy się, aby ta parafia wydawała jak najwięcej powołań kapłańskich i zakonnych. Módlmy się za siostry Kanoniczki Ducha Świętego pracujące w tej parafii.
Maryjo, wychowawczyni powołań kapłańskich i zakonnych – módl się za nami!
Stacja IV
„Oto Matka twoja”
(J19,27a)
Matka jest symbolem wierności. Potrafi towarzyszyć dziecku aż do końca, aż pod krzyż. Maryja już z ust Symeona usłyszała proroctwo, że Jej duszę przeniknie miecz. Jezus daje Janowi, a w Jego osobie wszystkim ludziom swoją Matkę: „Oto Matka Twoja” (J 19, 27a). ojciec jest głową rodziny. Matka jest sercem rodziny. Głową rodziny nazaretańskiej był św. Józef w zastępstwie Ojca – Boga. Sercem rodziny nazaretańskiej była Maryja.
Módlmy się za polskie rodziny. Za rodziny Diecezji Kieleckiej, na terenie której znajduje się to sanktuarium. Polecajmy rodziny rozbite przez rozwód, separację, ale również przez wyjazdy zagraniczne i przerost troski o rzeczy materialne. Módlmy się za nowożeńców, aby dobrze przygotowali się do Sakramentu Małżeństwa. Za młodych małżonków, aby pamiętali, że w Sakramencie Małżeństwa otrzymali siłę potrzebną do przezwyciężenia wszelkich kryzysów. Za wszystkich, którzy celowo lub bezmyślnie wyrządzają moralne szkody rodzinom: za twórców pornografii, za gorszących dzieci i młodzież – przepraszamy Cię Jezu.
Stacja V
„Pragnę”
(J 19, 28b)
Kiedy Jezus zawołał „Pragnę”(J 19, 28b), stojący obok myśleli, że jest to pragnienie fizyczne, że chce pić. Jednak Jezus nie chciał gąbki nasyconej octem. Chciał cierpieć świadomie, bez znieczulenia, jednak to słowo: „Pragnę” ma również głębsze, symboliczne znaczenie. Pragnę, aby wszyscy byli zbawieni, aby nikt się nie potępił. Pragnę, aby wszyscy, za których umieram byli świętymi. Pragnę, aby Ewangelia dotarła do najdalszych krańców ziemi.
Módlmy się za misjonarzy i misjonarki oraz za tych, którzy głoszą Ewangelię na całym świecie. My, Polacy przed ponad tysiącem lat usłyszeliśmy Ewangelię za pośrednictwem obcokrajowców. Angażując się w pracę misyjną spłacamy tylko zaciągnięty dług. Duch chrześcijański to duch misyjny. Nie można być dobrym chrześcijaninem, jeśli nie troszczymy się o zbawienie świata.
Jesteśmy chrześcijanami od ponad tysiąca lat. Każdy grzech, każda wada narodowa nas Polaków jest zagrożeniem dla tych, którym polscy kapłani i polskie zakonnice głoszą Ewangelię. Za nasze wady narodowe, szczególnie brak zgody, kłótliwość – przepraszamy Cię Jezu!
Stacja VI
„Ojcze w Twoje ręce powierzam Ducha mojego”
(Łk 23, 46b)
Śmierć to bardzo trudny moment, nawet w życiu człowieka wierzącego. Jezus przypomina nam, że śmierć nie jest odejściem w pustkę, w nicość. Że jest powierzeniem się Ojcu, przejściem do domu Ojca: „Ojcze w Twoje ręce powierzam Ducha mojego” (Łk 23, 46b). Jezus uczy nas ufności, tak bardzo potrzebnej w momencie śmierci.
Przygotowanie do śmierci jest całe życie. Każdy zmarnowany dzień sprawia, że przed Bożym Sądem staniemy ubożsi w zasługi. Każdy dobrze przeżyty dzień sprawia, że przed Bożym Sądem staniemy bogatsi.
Módlmy się za tych, którzy marnują życie, zapominają, że z każdego dnia będą musieli rozliczyć się przed Bogiem. Módlmy się za tych, którzy budują życie tylko na pieniądzach i bogactwie, aby pamiętali, że w momencie śmierci i na sądzie Bożym te wartości nie będą miały żadnego znaczenia.
Znakiem właściwej hierarchii wartości jest w Kościele życie zakonne. Zakonnicy i zakonnice przez śluby zakonne mówią światu, że najważniejszy dla nich jest Chrystus, a nie wartości doczesne. O nowe powołania zakonne z tej parafii – prosimy Cię Jezu!
Stacja VII
„Wykonało się!”
(J 19, 30)
Jezus mówi jakby do siebie: „Wykonało się” (J 19, 30). Jakby podsumowywał swoje ziemskie życie. W tym życiu nie było ani jednego rozminięcia się z wolą Ojca. Wszystko dokonało się tak, jak chciał Ojciec. Chrystus jest wzorem posłuszeństwa Ojcu.
Chrześcijaństwo jest oparte na posłuszeństwie. Mamy być posłuszni przykazaniom Bożym. Uszczegółowieniem Przykazań Bożych są Przykazania Kościelne. Myślimy przy tej stacji o tych przykazaniach, które szczególnie w dzisiejszych czasach są kontestowane i deptane:
„Pamiętaj, abyś dzień święty święcił”, „W niedziele i święta we Mszy świętej uczestniczyć”. Ojciec Święty Jan Paweł II przez cały pontyfikat stał na straży tych przykazań. Wołał o poszanowanie niedzieli.
Za tych wszystkich, którzy z niedzieli czynią dzień zakupów i handlu – przepraszamy Cię Jezu!.
„Nie zabijaj”. Módlmy się o to, aby dzieci nienarodzone nie były traktowane jako istoty, które wolno bezkarnie zabijać.
Za rodziców, lekarzy, prawodawców, którzy nie szanują życia nienarodzonych – przepraszamy Cię Jezu!
Zakończenie
Wsłuchaliśmy się w ostatnie słowa Chrystusa. W tym sanktuarium brzmią one szczególnie mocno. Chcemy je zapamiętać. Chcemy je wykonać. Pamiętamy, że Chrystus nie tylko umarł, ale zmartwychwstał i został z nami w sakramentach świętych. Chcemy z tych sakramentów korzystać, aby z nich czerpać moc do dobrego, chrześcijańskiego życia. Chcemy, aby zbliżający się wielki jubileusz tej parafii był dla nas mobilizacją do duchowego zmartwychwstania.